Dag 10: Dát verdient een bloemetje

De dag begint rustig, we moeten niks. Om 9 uur ontbijt maar daarna pas om 11.30 de weg op. Maar het licht breekt vroeg door en kennelijk zijn we het gewend dus zijn er bij die voor het ontbijt al in het zwembad hebben gelegen. We komen samen voor een moment van evaluatie en terugblikken. Reina zoekt met een vergrootglas naar verbeterpunten. Verrijking en dankbaarheid is wat de boventoon voert. Reina gebruikt het moment om onze chauffeur David te bedanken. Zijn stuurmanskunst bracht rust en een gevoel van veiligheid op de reizen. Dat verdient een bloemetje! Maar bloemetjes zijn niet echt een ding in Uganda. En laten we eerlijk zijn, David is er ook niet het type voor. Dus zijn we met de pet rond gegaan.

Maar een bloemetje zou toch wel leuk zijn bedacht Reina. Dus brengen we een bezoek aan Wagagai. Een kwekerij van stekjes voor heel veel soorten bloemenplanten. Het terrein met kassen is 47 hectare groot en er worden jaarlijks 500 miljoen stekjes geproduceerd voor o.a. het Nederlandse bedrijf Beekenkamp – Deliflor. Het bedrijf maakt een groot verschil voor de 2100 medewerkers door een bank, een gezondheidscentrum en een kinderopvang in bedrijf te hebben. Ook levert het bedrijf schoon water aan de buurt. Net als we aan de rondleiding willen beginnen wordt Hidde niet lekker. Een paar symptomen doen bij Reina de alarmbellen rinkelen. Onmiddellijk neemt ze Hidde mee naar het gezondheidscentrum voor een malariatest terwijl de rest aan een rondleiding begint. Goed nieuws is dat we met de rondleiding ook in het gezondheidscentrum komen, gaan we Hidde vast wel weer vinden. Het gezondheidscentrum blijkt een ziekenhuis in het klein te zijn met 20 bedden. Gemiddeld is er dagelijks één bevalling, worden honderd patiënten behandeld waarvan 25 niet-medewerkers uit de buurt, een het heeft een eigen laboratorium. Maar in welk bed ligt Hidde? Hidde heeft een plekje gevonden in de schaduw van de bus op de gomesi van Reina. Malariatest was negatief. Heeft misschien te maken met de Bacardi-Cola die verkeerd om was gemengd gisteravond? Maurice krabt achter zijn oren, voor de zekerheid is hij net begonnen een paar diarreeremmers te slikken. En toen Hidde gisternacht afdroop gebroken door de Bacardi-Cola zonder die op te maken heeft Maurice ‘m opgemaakt, Oh no . . . We maken de rondleiding af met een gesprek met één van de directeuren. We leren nog meer over de techniek van het bedrijf en de bijzondere manier hoe het bedrijf de coronacrisis overleefde. Toen de poort dicht moest hebben 600 dames zich laten insluiten in het bedrijf en hebben de productie enkele maanden draaiende gehouden. Een deel van de kassen werd omgebouwd tot slaapzaal. Dankbaarheid was ook hier een goede motivator voor het brengen van deze offers. Mooi om te zien hoe het bedrijf een verschil maakt voor haar medewerkers en de lokale samenleving. We nemen afscheid, zonder bloemen helaas, ze doen hier alleen stekjes.

Hierna gaan Hidde en Reina naar het restaurant, de rest besluit om nog een wandeling te maken door de botanische tuin. Om de lokale economie te stimuleren bestelt Ton een “goat, eh no, a guide!” we krijgen een gids die met ons een toer maakt door de tuin. Verrassend hoeveel planten geneeskrachtige werking hebben. Als we de gids mogen geloven hoef je nergens aan dood te gaan als je deze tuin tot je beschikking hebt. Ook voor Covid is hier genezing te vinden. Hadden we dat eerder geweten… Maar het hoogtepunt: Het hier aangelegde regenwoud was de set waar de filmopnames van Tarzan zijn gemaakt! Onze Tarzan en Jane doen een dappere poging om aan een liaan te hangen maar uiteindelijk blijkt Marvin de handigste aap van het stel te zijn.

Terug bij de bus zijn ook Hidde en Reina daar. De Victoria mall moest vervroegd dicht ivm coronamaatregelen en daarmee dus ook het restaurant. We wijken uit naar een restaurant vlak bij het vliegveld waar we weer op tijd vertrekken om ons in de chaos van het vliegtuig te storten. Beslist geen gezellige chaos. Meerdere checkpoints, verhitte gemoederen spelen de mensen parten. We worden op het verkeerde been gezet en een deel van de groep moet terug door een checkpoint, chaos! Maar onze reisleidster Reina bewaart haar kalmte en zo blijven wij ook rustig en geloven in een goede afloop. Dát verdient een bloemetje! En inderdaad, op het moment van schrijven van deze blog zitten we in de vertrekhal, we zoeken naar WiFi maar . . . Eerst koffie!