Dag 8: Digitaal ademhappen

De nachtrust heeft iedereen goed gedaan. Daar was deze keer dan ook alle gelegenheid voor. Iedereen is méér dan op tijd in de lodge, voor de WiFi. Even digitaal ademhappen. Met een ontbijt op maat, de avond van tevoren besteld, stappen we in de bus. Net als David de bus wil starten roept Marvin verschrikt “Mijn koptelefoon!, waar is mijn koptelefoon?” Met zijn allen zijn we getuigen van een moment wat we allemaal wel eens hebben meegemaakt. Schrik, zoeken, zoeken, tassen open, nog eens open, dezelfde vakken nog eens en nog eens en nog eens tot de bodem uitzoeken. Hidde wordt op pad gestuurd om de cottage te doorzoeken. Reina en Maurice lopen naar de lodge. De film draait terug in het hoofd van Marvin, op de bank in de lodge, en zowaar daar is de koptelefoon achter een kussen gerold.

Met de adrenaline pompend door zijn aderen probeert Marvin zijn rust weer te hervinden met een Afrikaanse massage. We doen allemaal mee, noodgedwongen, want het is een reisdag. Meerdere uren in de bus met een toeristische omleiding op de koop toe. Natuurlijk levert dit prachtige plaatjes op en een moment dat we allemaal uitstappen om de bus zoveel mogelijk hoogte te geven om een lastig stukje te overbruggen. We doen het met liefde, de bus moet heel blijven natuurlijk, niet alleen voor ons maar zeker voor David. Het is zijn broodwinning immers. David stuurt de bus kundig door de modder en we stappen weer in. Als we aankomen bij onze lunch is daar gelukkig WiFi, digitaal adem happen maar weer.

Hierna volgt een rondleiding over de theeplantage. We leren weer het nodige van thee en de verwerkingsmogelijkheden. Aardig wetenswaardigheidje: Theevelden worden bij voorkeur gebruikt aan de randen van het oerwoud om olifanten de moed te ontnemen om in de bewoonde wereld aan de wandel te gaan. Weer wat geleerd. Ook zijn we getuige van het intensieve werk van de plukkers. We informeren naar de prijzen en concluderen dat het best hard werken is om boven de armoedegrens uit te komen. Aan het einde van de toer laten sommigen zich in de werkkledij van de plukkers hijsen en wordt de knipschaar gehanteerd. Mooie plaatjes met de theevelden zijn ons deel en voor de plukkers, die ons hun gereedschap lenen, laten we een fooi achter. De lachende gezichten lijken te laten zien dat ze een nieuw verdienmodel hebben ontdekt. Zij ook weer wat geleerd.

We stappen weer in de bus en gaan verder met onze Afrikaanse massage. Nog een kort stukje met een hoop apen op de weg en we komen aan bij Turako Tree Tops. Een prachtige plek in het midden van het oerwoud. De op een helling gebouwde cottages leveren een adembenemend uitzicht op over de boomtoppen. Doordat ze op ruime afstand van elkaar staan waan je je  alleen in de bush. En bonus, de beste douche tot nu toe! Twee eenzame zielen, voor tien dagen gescheiden van hun geliefden, wordt het iets te machtig. Tarzan roept het uit en Jane antwoord. Maar meer als een kop koffie zit er niet in. Hier moeten we terugkomen maar dan mét partner. Het idee voor een Fortune reis voor stelletjes is geboren! Maar de cottages hebben geen WiFi en dus zien we elkaar weer snel in het hoofdgebouw, digitaal ademhappen maar weer! Alle tijd voor want het diner begint pas om 20 uur, heerlijk!