Dag 7: Hakuna Matata

De reis van gisteren vraagt om een goede nachtrust. Helaas, de wekkers rinkelen vroeg, want voor een safari moet je vroeg uit de veren. De bus hobbelt naar de doorgaande weg. Hoe kun je zo’n luxe resort aanleggen zonder ooit een fatsoenlijke weg er naar toe aan te leggen? Het zal wel bij de beleving horen.

Om 7 uur staan we bij de poort van het park. Na de eerste bijzondere kennismaking gisteren is er nog maar één trofee binnen te halen. Reina commandeert onze gids om leeuwen te regelen. Het onvoorstelbare gebeurt, we stuiten op twee spelende jonge leeuwen. De moeder moet in de buurt zijn maar bevindt zich in het struikgewas. Waarschijnlijk ziet zij ons wel. Als de jonge leeuwen hun moeder opzoeken rijden we door. Reina feliciteert ons met de beste safari ooit! Samen met al die andere beesten en in het bijzonder de zwijnen die overal in groepjes te vinden zijn, dringt zich het gevoel van De Leeuwenkoning aan ons op, Hakuna Matata! We voelen ons de koning te rijk! De bus hobbelt en schokt, het meegenomen ontbijt vliegt door de lucht, maar het deert ons niet. We hebben luipaarden, leeuwen, gazelles, waterbokken, zwijnen en olifanten gezien. De nijlpaarden laten we op advies van Reina links liggen, daar gaan we nog genoeg van zien vanmiddag op de bootsafari.

Na de lunch gaan we op weg. Een groot deel van de route gaat over nieuw asfalt maar dat heeft de Uganda National Road Authority niet weerhouden om ook hier, midden in het park, geen huis in de verste verte te bekennen, die rottige drempels neer te leggen. Eenmaal weer off road stopt David bij een kolonie bavianen. Camera’s piepen en klikken en één van de apen gaat er even ongegeneerd bij zitten. “Dat mag ik helemaal niet zien” roept Ton maar maakt toch de foto’s. We komen precies op tijd aan bij de bootsafari. Het tjoept hier van de nijlpaarden. De gids helpt ons kundig om verder te kijken. Verschillende vogelsoorten, hagedissen, een faraan, een krokodil, buffels en diverse vogelsoorten komen voorbij.

Op de terugweg weer een kleine groep ‘Pumba’s”. Mariska telt vier jonkies en begint de gezinssamenstelling te ontleden. Het is een gezin met een vierling. Eén mannetje en dan nog, ja wat moeten die ander twee erbij? Een vrouwtje en een tante ofzo? In overleg wordt bepaald dat het gaat om één mannetje met twee vrouwtjes en twee tweelingen. Hé hé, we zijn er uit! Het enige wat nog mist is een olifant van dichtbij, oh wat klinkt dat verwend. Het lijkt te liggen aan de tijd van het jaar. Als het droog is komen de olifanten in grote getalen naar het meer maar nu er voldoende neerslag is zijn ze hier niet te bekennen. Op de asfaltweg, bijna bij de lodge, gebeurt het dan toch opeens, David trapt op de rem en we staan oog in oog met een volwassen olifant. De adrenaline schiet omhoog en we haasten ons plaatjes en filmpjes te schieten. Het beest graast er lustig op los en flappert met zijn oren. Wat fantastisch! En kijk nou, we staan precies stil boven vier van die venijnige drempels, hakuna matata, de cirkel is rond.