Dag 6: Afrikaanse massage

Vandaag wacht ons een reisdag naar het Queen Elisabeth National Park. Als de reis voorspoedig verloopt is er misschien nog tijd voor een korte jeep safari. We zijn benieuwd. Pastor Fred laat ons niet gaan zonder eerst met ons te bidden. Met de zegen van pastor Fred gaan we de weg op. Een hele dag in de auto is geen aanlokkelijk vooruitzicht. Als het niet de kuilen zijn dan zijn het wel de verkeersdrempels die ons noodzaken tot stapvoets rijden. Favoriete maatregel zijn de vier kort achter elkaar geplaatste venijnige drempels die het uiterste vragen van de schokbrekers. In Nederland zou het bij Rijkswaterstaat aansprakelijkheidstellingen regenen, maar de Uganda National Road Authority komt er mee weg. Het dient ook een commercieel doel. De straat is immers één mega warenhuis en zonder de drempels zou de gemeenschap radeloos zijn. Bij ieder dorp 4 x 3 drempels gevolgd door een grote hobbel met zebra, ik bedoel die strepen op de weg, en bij het verlaten van het dorp weer de drempels. Hobbeldehobbeldehobbel, we klagen onze nood bij David, onze chauffeur. “Afrikaanse massage” is het antwoord. Ja, zo kun je het ook bekijken, we tellen weer onze zegeningen, het zijn er vele deze reis. Het wildlife gevoel begint te komen als we onderweg zebra’s tegenkomen, die gestreepte paarden bedoel ik nu, en verderop ook apen. Als we even stoppen voor het eerste uitzicht over het QE NP hebben we direct al olifanten in de kijker. Een merkwaardig enthousiasme maakt zich van ons meester. We komen inderdaad op tijd aan voor een korte jeepsafari. Het dak gaat open en we staan rechtop in onze bus, een gids gaat mee. We komen ogen en oren tekort. Waterbokken, gazelles, olifanten en tot onze grote verrassing ook een luipaard. Zelfs onze reisleidster Reina, een ervaren Afrika-ganger had nog nooit een luipaard van zo dichtbij ontmoet. Er zouden nog zo’n 20 luipaarden zijn in het park van zo’n 2000 vierkante km, best bijzonder dus. Het wordt donker en we moeten terug. Het onweert in de verte tussen de wolken als de schemering snel overgaat in de nacht. Maar van een relaxed ritje naar ons resort is geen sprake. David trapt op de rem, keert, en we zien een slang over de weg kruipen. Even verderop dezelfde manoeuvre, nóg een luipaard! Verbijstering en enthousiasme grijpt ons naar de keel. Het beest loopt gewoon langs de kant van de weg en we rijden langzaam mee. “Hij loopt gezellig met ons mee” zegt Mariska. Waar hebben we dat eerder gehoord: “gezellig”? In het donker bereiken we ons resort. Er wordt eerst gegeten waarna iedereen persoonlijk naar zijn eigen vrijstaande lodge wordt gebracht. We worden gevraagd de nijlpaarden met rust te laten. Grapje dacht Maurice, totdat de begeleider hem naar het verst gelegen huisje leidde en met de zaklamp twee hippo’s  aanwees in de voortuin van de lodge. Gauw naar binnen en zelf hippo spelen in het luxe ligbad!