Dag 5: Simon strikt een chicky

Traditiegetrouw gaan we op zondag naar de kerk. Onderweg valt direct op dat niet alleen meer vrouwen kleurrijk gekleed zijn maar dat er nu ook mannen zijn die hun best gedaan hebben er goed uit te zien. Met hulp van Reina heeft Mariska zich ook in een “gomesi” gehuld, een traditionele Oegandese jurk. We worden hartelijk verwelkomt en het feest barst los. Zang, dans en een robuuste subwoofer laten het gebouw op zijn grondvesten schudden. Er wordt gecollecteerd voor o.a. een nieuw kerkgebouw, begrijpelijk. De preek gaat over hoogte- en dieptepunten in het leven en dat God dat ook gebruikt om ons sterker te maken. Een goede voorbereiding, zou later blijken, op onze bezoeken aan de sponsorkinderen.

Een extra rondleiding door het ernaast gelegen schoolcomplex levert leuke momenten op, Maurice overhoort het alfabet. Maar ook komen er nieuwe inzichten over het computeronderwijs, dan kan ook prima met een krijtbord, kennelijk.

Na de lunch gaan we op bezoek bij de sponsorkinderen van Simon, Lydia (dochter van Ton en Corrie) en Reina. Emotionele momenten als mensen elkaar weer opnieuw of voor de eerste keer ontmoeten. Reina vertelt hoe ze acht jaar geleden het dorp Kasaka aantrof. Een troosteloos gehucht met mensen zonder hoop. Maar ook een dorp waar een groep vrouwen al vijf jaar samen in gebed ging voor hoop voor hun dorp. Ondanks het ontbreken van veel criteria werd toch besloten hier een kindersponsorprogramma te starten. Verbijsterend om te zien wat dit besluit voor deze gemeenschap heeft betekend. Hoop kwam tot leven met stenen huizen en gevulde akkers als resultaat. Reina zet Annet in het zonnetje. Een meisje van inmiddels 15 jaar die zonder armen geboren werd. Door haar vader verstoten werd ze een onderwerp van afschuw en spot. Het sponsorprogramma maakte mogelijk dat er speciale begeleiding kwam voor Annet en zij de krant haalde door haar bijzondere prestaties op de eindtoets van het basisonderwijs. Over hoogte- en dieptepunten gesproken, of beter andersom dus, diepte- en hoogtepunten. In twee groepen worden er bezoeken gebracht aan de families van de sponsorkinderen waar we in de woningen worden ontvangen. Een bijzondere ervaring om achter de voordeur te kijken, iets wat voor normale toeristen niet snel zal overkomen. Cadeaus worden uitgewisseld en wat we niet hadden verwacht maar stiekem gehoopt: Simon scoort zijn chicky! Als dank voor zijn sponsoring ontvangt hij van de familie een levende haan. De meningen over wat er met het beest moet gebeuren verdelen de groep. Maar uiteindelijk hebben we met groot vertrouwen het beest toevertrouwd aan de hoede van pastor Fred. ’s Avonds evalueren we met pastor Fred het bezoek en merken we dat iedereen geraakt is door wat we hebben gezien, gehoord en beleefd.